Puerto Princesa: Completing my Palawan Series

Hi there! Kala ko hindi na ko makakapag blog. lol! Muntik ko ng makalimutan password ko sa tagal. Anyway.. eto na ko ulit.

Finally after visiting Coron for the third time, and El nido once (and I booked another ticket for next year), now I took the time to try what Puerto Princesa could offer. I admit. I already set my expectations with this place before I even set foot on it (bias lang?)... that it will not surpass the beauty and magic that the 2 has brought me.. that there would be a lot of people in all of the sites.. that it would never be as quaint as the two.. that I could not call it a vacation at all.. that you would ask me why the hell I visited that place e puro reklamo rin pala ang aatupagin ko dun. hahah!

But I gave it a try. Yun naman ang importante dun diba?

Nagulat ako nang malaman ko kay Mica na may pagkain na palang pinapamigay sa Airphil Express. First time ko na-experience yun that time. PAL na PAL ang peg! May biscuit, mani at kape. 

Bangkay na lang ang kulang..

Anyway, I started searching for cheap lodging house few weeks before my trip and I saw Palawan Village Hotel. P650.00 per night sa fan room with breakfast. It's only a five minute walk from the airport. Kaya hindi na ko nagtaray nung nag offer sila ng free airport pickup tapos hindi naman dumating.

"Ate, ang ingay pala dito no. Di ako makatulog kagabi e." sinabi ko habang nag-aalmusal. Sagot naman ni ate, "Ah mam.. nakalimutan niyo atang malapit tayo sa airport. Eroplano po yun." Ok naman ang serbisyo nila. Narealize ko na ang kwartong de-aircon pala, pag pinilit gawin fan room, pugon. Hindi ko na kinailangan ng moisturizer sa gabi. Moist na moist na ang muka ko sa pawis. Pag nagtitipid, I'm sorry but I will not recommend this place.

Eto siya.. baka sabihin niyo naman e nilalapastangan ko sila. Maayos naman ang room.. at MALAKIII!

 

Kung feel niyong maging elepante at dambahan ang mga kama sa hotel, hindi niyo yan pwedeng gawin dito. Magkaron ng awa sa sarili.

WiFi is superb at the lobby. Pag nasa room naman kayo, latak ng wifi ang naghihintay. Wag ng magreklamo kung 650.00 lang naman ang ibabayad niyo tulad ko. ok?

I started the city tour already. Hindi ko balak umangot sa kwarto maghapon. Anyway I arrived there early and the room was not yet available. Hala! Gora!

I asked the receptionist how much is the standard rate for a City tour on a tricycle. She answered "800 para sa turista, 500 sa kuripot. Depende sa convincing powers mo ma'am"  I managed to be the latter. heheh! Yun nga lang, 4 hours lang ako tinour ni kuya. Pero no regrets. Masaya na ko sa 4 hours. Kung di nga lang polusyon ang kili kili ni kuya, malamang iextend ko pa ang oras ko.

First stop, Butterfly Sanctuary. Hindi ako masyadong mahilig sa kahayupan sa totoo lang. Medyo naboring ako but I learned something when I went there. The average life span of a butterfly is only 2 weeks. Kaya sa mga batang mahilig mange-alam ng mga bahay uod na naka biyabit sa puno? Yung tipong aalugin pa at chaka bibiyakin ng dahan dahan. Makonsensiya kayo! (kaisa ako don't worry. gawain ko rin yan nun.) 

I never thought they can produce golden pupae. Amazing!

Magpupuslit sana ako ng isa pero wala akong kahon ng posporo. hihihi! Ang pangit ng pagkamatay niya pag nagkataon. Pisat!

Second stop, Crocodile Farm..

Kuya: Ma'am kunan kita dito
Me: Hindi na kuya.. ok lang po (ang chaka ng background e. hihih!)
Kuya: Hindi mam sige para may souvenir ka.
Me: Ok lang talaga kuya wag na nga sabi.
Pinilit niyang kunin ang camera ko ng walang kalaban laban kaya nagkaron ako ng picture na to. hmp! I hate him. hahah!

ewww!

Hindi ako ma selfie-ng tao sa totoo lang. Kung hindi siguro mala-siopao ang mukha ko baka pa.

Plano kong kumain dun since it's already 12:00 noon. My officemate, who's also in Puerto Princesa that time with her hubby, told me they ate Crocodile Sisig at the Crocodile Farm. Interesting. Once in my life, kahit papano, napadpad ang buwaya sa food cycle ko. Tinanong ko ang lalaki kung nasan ang canteen na may sisig. Naiimagine ko na ang sarili kong kumakain ng wallet, bag at sinturon ng biglang sumagot si kuya ng "Ma'am.. Crocodile farm ito. Nag-aalaga kami ng Buwaya. Tapos magtitinda kami ng crocodile sisig sa loob?!?!"

May point naman siya. Hahaha! Napag alaman kong pinagbawal na iyon ilang buwan na ang nakalipas kasi nga ang awkward lang. ^_^

Next stop, Baker's Hill.

Bigo pa rin akong makakita ng Crocodile Sisig sa lugar na to. Hay! Marami lang dito hopia. The taste is good pero kung itatanong niyo kung dadayuhin ko ba yun dito, no. Mas masarap pa Eng Bee Tin sa Binondo. 

Gutom na gutom na talaga ako. Kuya told me to eat in Dampa sa Mansion. By the way, if you don't have a budget to treat your driver there, you don't have to since there will be free meal for them at the canteen. Ang boring lang kumain mag-isa. I ordered buttered garlic shrimp. If I had known that they will put a lot of sugar, I will ask them to change its name to "Asukal na nilagyan ng bawang at hipon". Fail talaga.

Next, Mitra Ranch. Wala lang. Pwede kang mag zipline if you want.

Gusto ko sana pumasok sa bahay ni Mitra pero hinarang ako. hahah! Parang isang picture lang e. Hindi ko naman nanakawin ang mga antique nila ah..

And my city tour ended. I slept at the hotel till 7pm. I did a little research (salamat sa libreng wifi). I found out that Vietnamese dish, Chaolong Noodles, is well-known in Puerto. The most popular one is Bona's so I hopped on the tricycle and asked him to bring me there. I was surprised to see a lot of people lining up. This must be really good. It took a while for me to find a seat. I left my umbrella (sign of reservation) and ordered. It was served right away. Verdict? Forgive me but it sucks! Weird smell. Pasintabi sa mga kumakain pero parang galing CR lang ang amoy. Ewwness talaga. I was observing some people if they will have same reaction as mine pero parang sarap na sarap talaga sila. Hindi ko maintindihan. hahahaha! I tasted it a bit. Hindi ko talaga kayang kainin. Kung pwede ko lang ibigay sa kabilang table dahil mukang hindi nagalaw yung pagkain ko. Hay! Or maybe it's just me.

Parang ayaw akong pakainin sa lugar na to. lol! Luckily, I found Haim Chicken Inato. At least I know what a barbeque taste like. Safe.
 

And I happily ate my chicken. Yummy! Ambiance in this resto is superb. I asked first if it's ok to eat at their kubukubuhan without any additional charges. Buti naman at wala. hihihih!

First installment of my Puerto Princesa series. Sana hindi tatlong buwan ang pagitan bago ko to masundan ulit. hihihih! Happy reading!