Sino si kurapengpeng?

Nakup! Nilangaw na naman ang blog ko. hahaha! Babawi ako this time. Magkkwento ako how I started this blog. I really had a hard time picking the name. Obvious ba? Walang kinalaman sa travel. hahahah! Fail. Anyway, this is not designed for public consumption before so I never really paid attention to make it catchy for readers. "Tara Usap Tau!" is popularized by Boy Abunda sa showbiz oriented talk show na (tapos itatapat niya ang mic sayo at isisigaw mo) "The Buzz!" Bigla ko lang siyang naisip that time. Hahaha! Walang kwenta. Parang utang na loob ko pa tuloy kay Boy Abunda ang lahat. lol!

Schoolmate ko dati si Herbert Hernandez. Do you know him? Shempre hindi. hahaha! Grade 5 ako nun. 3rd year high school siya. He graduated highschool. I was left behind. I learned he became the guitarist of the band Moonstar88. And to my surprise, he got a Summa cumlaude recognition in UST when he graduated in college. Few years have past. Creative Director na siya ngayon sa isang sikat na Advertising Company.  If you know the Cannes 2011 award winning tourism campaign "Limestone" wherein El nido and Thailand are being compared.. he's the guy behind it. Ano ang relasyon namin? Ehem! Oh well...... wala. hahaha! I'm just a fan. Natuwa lang ako kasi may schoolmate akong member ng sikat na band. Wag malisyoso.

I was in first year college when I wrote him a testimonial on his page nung uso pa ang Friendster. Gumagawa na siya ng mga commercial nun. Basta puro kalokohan lang yung sinulat ko e. Nag-pacute lang. hahaha! Landi. It's just about our school, our teachers, etc.. so naka-relate siya ng bongga. Aliw na aliw ang lolo mo. He PMed me and said "..Alam mo, pwede kang writer" Syempre palakpak talaga ang tenga ko. At hindi pa ako nakuntento. Sabi ko "Ayyyii! Di nga?". And he replied back with "Seryoso.. Pwede ka ngang writer." Grabe ang ngiti ko nun. Hanggang likod. hahahah! It was a "Sabit-Sampaguita" moment for me. He ignited the light, and I let it shine. ♫ Coz baby you're a firework ♫ Chos! hahaha!

But I finally convinced myself to write because of the two bloggers I admire. Kala ko kasi may bayad ang pagsusulat nun sa internet kaya hindi ko tina-try. hihihi! Shongak lang. Both of them are my former office mates. One is C2 and the other one is Chyng.

Christoper Tano aka c2 is the blogger behind dearpapachris.blogspot.com pero hindi na nai-maintain dahil nagkasakit din siya sa bato tulad ko... Batugan. hihi! Yung blog niya, parang Bob Ong series, na favorite writer ko naman, kaya tanggal stress ko pag binabasa ko yun. Medyo may pagka-malisyoso lang. Polusyon talaga ang idinulot sa inosente kong isipan. hahaha!

I scanned my first few entries just now and somehow it made me smile. I felt the eagerness of a newbie. The passion is so obvious. hihihi! But sadly I realized.. the attitude is quickly fading. For the record, hindi pa umabot ng bente ang entries ko for this year. Kamusta naman yun. hahaha! It served as my diary before.. Pampalipas oras.. Stress-reliever.. Shock-absorber.. Doodle.. Scratch... Pero infairness, kahit minsan mala-precious hearts romances siya pinagtiyagaan ng friend kong basahin. hihihi! (Ang sweet mo Oyise!). Nanette Imbentor ang drama ko nun. Some of the stories I wrote originated from my dreams. Yup, napapanaginipan ko lang kaya mostly bitin. Blame it to the annoying alarm clock. Gusto niyo ng sample... Read this.

Dukha ako nun. I don't have a regular job so wala akong funds para mag-travel. Alangan naman ikwento ko na lang lagi ang eksena sa MRT tuwing pumapasok ako, kung gano kabaho ang mga tao sa araw araw, kung gano ko kinamumuhian ang madikit sa brasong malagkit at puno ng pawis, kung gano ko kinasusuklaman ang mga sumisingit sa pila, at kung gano ko itinatakwil ang mga taong papasok-pasok sa MRT tapos magiinarte na masikip ito. Disgust Abelgus. Hay naku talaga! hahah! Ang init ng ulo?

Naging stable ang job ko. I had a few trips. I came across my friend's travel blog, si Chyng. Uhm.. meron pa bang hindi nakakakilala sa kanya?! She's my former officemate too. Hindi pa siya blogger nung nagkasama kami. Sabi ko nga nun sa kanya, kung alam ko lang na sisikat siya nagpa-autograph na ko nun pa. hahaha! Then I started writing my own travel stories. My style eventually adapted the title "Tara Usap Tau" accidentally. Pag nagsusulat kasi ako, para lang nakikipag chismisan sa kanto. Walang rules. Walang format. Walang exceptions. Kaya kahit anong topic nasa blog ko na. Kulang na lang magtinda ako dito e. hahaha! (nga pala, nagpapaload ako.. load kayo diyan. hihihi!)

Ang sexy ko dati no? kainis! hahaha!

I admire those who can write and speak English fluently. I tried it before and I'm not comfortable with it. It's not me so why pretend. Just like this paragraph. It took me 6 minutes to complete it. E pag tagalog... Ang bilis. Parang haching lang. Bat ko ba pahirapan ang sarili ko no. Baka nga sa ikli nito may mali pa e. hahaha!

Naging seryoso talaga ako sa blogging when Ondoy washed out my precious Sagada pictures. Oo.. chura kong to. Seryoso na ko nyan. hahahah! (may problema kayo?! hmp!) Napunta ako noon sa kumunoy ng kalungkutan nung hindi nai-akyat sa mataas na lugar ang mga album ko. Lugmok na lugmok ako habang pinupulot sila isa isa. ("larawang kupas" on cue) Kaya simula nun, lahat ng lakad ko dinodocument ko na dito. I really don't care if someone will read it or not. I just need to write it down because it's what makes me happy. And I thank those who made my blog their stress reliever too. I truly appreciate it.

Alam kong wala sa mga sinabi ko ang pinakahihintay ng lahat. hahah! Gusto nyo ng malaman kung san ko napulot si kurapengpeng hindi ba? hihihi! The story came from my cousin. He arrived one afternoon sa dorm. He started telling this funny story while we were eating. This was told by his officemate before they went home. Nawalan ako ng ganang kumain pagkatapos. hahah! Ang programang ito ay rated SPG. May maseselang tema, eksenang karahasan, droga, lenggwahe, SEKSWAL at katatakutang maaring hindi angkop para sa mga batang manonood.. Striktong Patnubay at Gabay ng magulang ang kailangan. Humanda na.. (Sh*t! sira ang dangal ko dito. hahaha!)

There's this one newly born ant. Yes. Langgam. The poor creature was abandoned by his parents so he doesn't know anything. And I mean the word anything. Mang-mang siya talaga. Pag may nasasalubong siya ganito ang eksena..

Minsan isang umaga nakasalubong niya ang lamok..

Ant: Oy! Oy! Oy! Ano ka?
Lamok: Gusto mong malaman kung ano ako?
Ant: Obvious ba?

Lamok: Makipag-sex ka muna sakin.
At ayun na nga ang ginawa nila... hayun. Nagpakilala ang langgam

Walang ano ano'y nakasalubong niya ang surot..

Ant: Psst! Ano ka?
Surot: Gusto mong malaman kung ano ako?
Ant: Oo!
Surot: Makipag-sex ka muna sakin.
Ganun din ang ginawa nila kaya nakilala niya ang surot

Nakasalubong niya ang anay.. (Oo pati anay.. lahat ata ng pesteng nagkalat nasalubong niya.)

Ant: Ano ka?
Anay: Gusto mo malaman kung ano ako?
Ant: Ano ba kayong lahat.. bingi?!?! ulit ulit?! OO nga sabi!
Anay: hihihi! Makipag-sex ka muna sakin.
As usual gumawa sila ng milagro.. kaya nakilala niya ang anay.

Hanggang sa nakasalubong niya ang kurapengpeng... :)

_______________________________________________________________________________

This is my entry to PTB Blog Carnival for July 2012 - 

The Journey that made us a Travel Blogger

hosted by Edmar Gu-Quibb of Edmaration Etc